Mijn motivatie is mijn eigen borstvoedingservaring

Eigenlijk heb ik er nooit bij stil gestaan of ik wel of niet borstvoeding zou gaan geven. Ik vond het eigenlijk niet meer dan logisch. Gelukkig was mijn dochter een natuurtalent, ondanks een vacuumbevalling. Achteraf gezien mede door het feit dat ik haar bijna 2 uur huid op huid bij me gehad heb, omdat er toevallig wisseling van de dienst was. Na ongeveer 3 maanden probleemloos voeden (op één borstontsteking na) ging mijn lieve dochter nagenoeg elk uur een voeding vragen. Gelukkig niet ’s nachts, waardoor ik het overdag vol hield. Na 3 weken in dit cirkeltje gehangen te hebben heb ik hulp gezocht bij het consultatiebureau. Hier heb ik echter alleen een brief meegekregen over hoe ik moest afbouwen. 22 jaar geleden was het feit dat er lactatiekundigen bestonden nog niet zo bekend (helaas) en de drempel om een (onbekende) vrijwilligster te bellen was voor mij te hoog. Na een paar dagen wikken en wegen en vele tranen verder ben ik begonnen met een flesje kunstvoeding geven en afgebouwd. Gelukkig heb ik dit heel langzaam kunnen doen.
Mijn motivatie is dan ook moeder- en kindparen te helpen met wat zij willen en laagdrempelig bereikbaar te zijn.